Huiswerk; Camille Jullien

 Het "huiswerk" van de SAL  Camille Julien is gedaan. Nu ben ik weer verder gegaan met De Mary Wigham.  Deze merklap schiet ook lekker op. Maar daar kan ik alleen bij goed licht aan werken, hij wordt op een wat fijnere stof gemaakt. 

De naaldenkokertjes komen allemaal uit mijn familie. 

Ik zal een jaar of tien zijn geweest, toen ik zo graag een naaidoos wilde hebben. Samen met mijn moeder ben ik naar de Haagse markt gegaan en daar hebben we een oude doos gekocht. Er zat van alles in. O.a. een koperen naalden koker. Die gebruik ik nog steeds, ik ben erg gehecht aan die naaldenkoker. De naaidoos is niet meer als zodanig in gebruik. Die heeft nu een plekje op een oude tafel

De oude naaidoos

Mijn naaldenkoker

Deze naaldenkokers zijn uit mijn familie. Ik weet wie ze gebruikt hebben en dat vind ik erg leuk.

Deze twee zijn van mijn oma Veldhuis. De rode is van kunststof en de andere is van been.

Een zilveren van mijn oma Aad.

Deze koperen naaldenkoker heb ik onlangs gekregen. Hij was van een schoonzus van oma Aad. 

Ik kreeg de koker van haar kleinzoon.

Deze twee zijn van mijn tante Nel. De tante die mij gestimuleerd heeft om toch vooral door te gaan met handwerken. Haar naalden zitten er nog in.

Dit is niet echt een naaldenkoker, al kunnen er wel kleine naaldjes in. Deze is van mijn tante geweest naar wie ik vernoemd ben. Zij is in 1935 op jonge leeftijd overleden.

Merkwaardige lappen

Na ons bezoek aan de Grote of Maria Magdalena Kerk zijn we naar het Museum de Bevelanden gegaan. 

Daar is de jubileumtentoonstelling van de vereniging Merkwaardig.

De 40 merklappen zijn hier tot 3 november te zien.

In de gang hangt de jaarlap 2013.

Maar het is daar te smal om de jaarlap in zijn geheel te fotograferen, dus dan maar in tweeën.

Even verderop hangen de 40 merklappen met het thema "water".

Het was daar te donker om met mijn camera goede foto's te maken. En flitsen is nu eenmaal niet goed voor textiel.

Deze foto is dan redelijk gelukt.

Ik vind deze merklap erg mooi.

Maar deze heeft de eerste prijs gekregen.

1e prijs

2e prijs

3e prijs

De foto's van de winnende merklappen komen van de website van de vereniging. Mijn foto's waren zo slecht, dat kon ik de winnaars niet aan doen.

Deze is nog iets, maar eigenlijk niet toonbaar.

De andere merklappen waren allemaal erg prachtig, maar ik heb er dus geen foto's van kunnen maken. Van iedere merklap is er een achtergrondverhaal. Geweldig om te lezen, zo begrijp je wat meer van de getoonde merklappen.

In de etalage van de museumwinkel zag ik het patroonvan de merklap, waardoor ik weer ben gaan borduren. 

Ik wilde graag weer gaan borduren en daarom kocht ik in 2008  het patroon van deze merklap.

Hierna ben ik niet meer gestopt met borduren. 

Schoolkinderen in Lent borduren grootste merklap

Op internet kwam ik dit filmpje  tegen over het maken van de jeugd merklap.

Heerlijk weer Heerlijk borduren

Het is heerlijk om buiten te zitten en dan te borduren. Dus met mijn Camille Jullien gaat het prima, ik ben helemaal bij en ga verder met het volgende gedeelte. De eerst vier delen heb ik in anderhalve week gedaan. Het werkt ook zo vlot, voor je het weet zijn er weer een paar letters klaar.

 

Er zal dit weekend vast wel tijd zijn om te borduren en anders maak ik wel tijd.

Merklap

We zijn naar Goes geweest, naar de tentoonstellingen in het  Museum de Bevelanden en de Grote Kerk. In deze kerk wordt de langste jeugd-merklap en de langste merklap ter wereld tentoongesteld. 

De jeugd merklap is zo'n 150 meter lang. En de merklap  "Door Ons Gedaen" is 125,62 meter lang. En deze merklap is door 243 Zeeuwen, mannen en vrouwen, gemaakt.

Ik heb de merklap  "Door Ons Gedaen" al eerder gezien, namelijk in Middelburg.

In Bayeux waren we te laat. We gingen toen La tapisserie de Bayeux bezoeken en zagen dat de Zeeuwse Merklap er tentoongesteld was geweest.  Wel hebben we toen deze affiche nog gezien en het boek van de merklap.

Ik heb iets met Zeeland, vooral met Schouwen. Omdat mijn familie van vaders kant daar vandaan komt. Mijn oma Aad is in Zierikzee geboren. Zij vertelde mij altijd veel verhalen van de familie.

Er is vreselijk veel moois te zien. Aan de muur hangen prachtige merklappen. en er zijn nog twee vitrines met kleine merklapje. Allemaal over het 25 jarig bestaan van de vereniging "Merkwaardig".

De jeugd merklap is indrukwekkend.

Een enorme prestatie, ruim 150 meter lang

De volgende keer over deze tentoonstelling.

Nieuwe klus

Zaterdag was er weer een nieuwe klus. De deur van het tuinhuis moest gerepareerd worden.

Bob is namelijk druk met schilderen van het huis en dan komen allerlei zaken aan het licht die nodig gerepareerd moeten worden. Er moest een nieuw stuk in de deur gezet worden.

Daar zijn ze toch een paar uur mee bezig geweest. Eerst een stuk hout van de goede afmeting en dan het rotte hout goed verwijderen.

Het rotte hout is verwijderd

Gaten boren voor de deuvels

Hiermee worden de andere gaten gemarkeerd

Met de ronde metalen plaatjes met een puntje worden de plek voor de gaten in het tegenoverliggende hout gemarkeerd. Zodat het nieuwe stuk op de juiste plek komt te zitten en weer een geheel met het oude hout vormt.

En zo zit er weer een nieuw stuk in de deur. Alleen nog verven en alles is weer toonbaar.

Zo kan de deur weer jaren mee. 

Volgende zaterdag zal er wel weer een andere klus zijn.

En ik ben heerlijk verder gegaan met borduren. 

Een koperen verzameling

Ik ben een verzamelaarster en Bob is ook een verzamelaar.

Ik ben van de week maar eens het koper gaan poetsen. Ik doe regelmatig een paar stukken. Ik ga dan heerlijk buiten in de tuin zitten. Ik poets het koper niet zo heel vaak, omdat het toch een slijtage-procces is. 

Dit keer begon ik met kandelaars. Om niet iedere keer naar binnen moeten lopen, verzamelde ik ze. Op de foto staan niet al onze kandelaars, het is nog niet de helft van de koperen kandelaars.

Door het hele huis staan kandelaars op kasten, schoorstenen en op tafels. Maar ook in het raamkozijn. Dat is nu een probleem met de hitte, de kaarsen smelten. Dus die heb ik nu maar weg gezet.

De laatste vakantie heb ik nog twee kandelaars gekocht. Ik wilde graag een paar kandelaars op een kast zetten. Want degene die er op stonden vond ik te klein en deze hebben de juiste maat..

Laatste aanwinst

Onze eerste kandelaars

De eerste kandelaars hebben we gekocht om op de schoorsteen te zetten van ons huisje. In de loop  der jaren kochten we meer kandelaars.

De grootste kandelaars

Deze zijn gekocht in Noorwegen. Maar ze komen eigenlijk uit België, uit een kerk. Jammer dat ik niet verder gevraagd heb, welke kerk of plaats. 

De kaarsen die je ziet zijn voor de sier. Hierin zitten met een veermechanisme, de eigenlijke kaarsen. Zodat het net lijkt of de grote waskaarsen branden, maar nooit kleiner worden.

De kleinste kandelaars

De kleinste kandelaars zijn slechts 6 cm groot. Ze waren ooit van mijn tante.

De oudste kandelaars

Deze oude kandelaars zijn van mijn grootouders geweest. Ze zijn ook niet precies hetzelfde. Dat werd vroeger nooit gedaan. Ze werden per stuk gemaakt en daardoor zijn ze allemaal anders.

Dit kandelaartje is ooit verzilverd geweest, maar door het vele poetsen zit er alleen nog wat zilver in de randjes. Maar het was ooit van mijn oma Aad.

Op meerder plekken staan kandelaars. Dus als de stroom uit mocht vallen, hebben wij nog wel een kaarsje als verlichting.