Het was genieten

Vorige week was het genieten op ons terras.

Ook Daisy lag heerlijk in haar nieuwe mand.

Iedere dag konden we buiten eten.

Heerlijk aardbeien op brood.

Maar er werd ook gewerkt.

Er stonden nog wat plantjes klaar om gepoot te worden.

Ook in de grote vaas staan weer bloemen.

En na al dat werken is een kom soep wel erg lekker.

Gevonden

  

Gevonden in een kringloopwinkel in Helmond.

Ook op het terras thuis is het fijn liggen in de mand

Een mand voor op de camping.

Vorig weekend waren we op de camping in Heythuysen.

En zo'n plastic mand zou wel fijn voor Daisy zijn.

Gelukkig vonden we een mand met een kussen.

Tegenwoordig gaan we vaak naar rommelmarkten en kringloop winkels.

Daar doen we dan leuke vondsten.

Vroeger werd grofvuil eens per maand thuis opgehaald. 

Vaak stonden er de mooiste spullen zo aan de straat.

Zo ook dit bankje.

Met wat nieuwe plankjes en een likje verf,

siert het al weer vele jaren onze tuin.

Zo wilde ik graag een schilderij met een koe erop.

Ook dat vonden we naast een vuilnisbak.

Ook deze twee hebben we gevonden.
Bob heeft de lijsten gemaakt.
Ook deze hangen al weer jaren aan onze muren

We hadden een nieuwe brievenbus nodig,

Gevonden in een kringloop!

Deze twee hoedenstandaards zijn vonsten op een rommelmarkt.

Op de ene een hoedje van mijn moeder
 en de ander met een hoedje van mijn grootmoeder.

Zo zijn er in ons huis veel "vonsten" te vinden.

Maar als ik iets koop moet het wel nut hebben of een plek voor zijn.

Want van stapels troep in een hoek, hou ik niet.

Het is al weer april

Maart is echt omgevlogen.
We hadden meerdere verjaardagen.
Ook had ik weer veel afspraken in het ziekenhuis.
Dat kost mij toch erg veel tijd.
Maar het gaat redelijk met mij.

Toch heb ik nog wel fijn kunnen borduren,
aan "vakje per week 2017"
Ik heb al meer dan de helft klaar.
Op 1 januari ben ik ermee begonnen.

Verder genieten we van ons hondje Daisy.
Want na ruim twee jaar zonder huisdier is het heerlijk
 om weer een huisdier te hebben.
Voor Bob is het heerlijk om wandelingen met Daisy te maken.

Er staat nu een aquarel op de ezel.
Daar zit een bijzonder verhaal aan vast.




We kregen de aquarel bij de geboorte van onze oudste zoon.
Het is gemaakt door een vriend van mijn ouders.

Het afgebeelde bloemstuk kregen we bij ons huwelijk van een vriendin.
Met haar ben ik al zo'n 63 jaar bevriend.
Het leuke is dat ik het vaasje ook nog heb.



De aquarel roept vele herinneringen op.
De schilder is al 14 jaar geleden overleden.
Onze zoon wordt dit jaar vijftig
En wij zijn dit jaar 51 jaar getrouwd.

Ziek

Het ging weer even mis. 

Ik werd ziek, met de ziekenauto  naar het ziekenhuis.

Gelukkig kon ik dezelfde dag weer naar huis.

Maar ik ben nog steeds niet beter.

Het is de Lupus die actief is.

Wel zijn we even naar het strand geweest.

Ook Daisy heeft genoten.

Daarna is het goed rusten.

Ik geniet van de bloemen in huis.

Want veel doen lukt niet.

Ik heb zitten kijken in onze oude foto's.

Zo kwam ik een foto van mijn tante Nel tegen.

Zij heeft mij de liefde voor het handwerken mee gegeven.

Hier werkt zij aan een van haar vele dekens.

Even dacht ik dat het de deken was die ik heb gekregen.

Maar deze is toch anders.

Het kan dat de deken waar zij aan werkt nog in een koffer zit.

Want zij gaf ons meerdere dekens.

Zij maakte deze dekens in de jaren 80.

Een jeugd-foto van haar.

Ook mijn schoonmoeder heeft in 2013 nog een deken gemaakt.

Die is bij onze dochter.

Ze heeft hem zelf niet meer kunnen afmaken.
Ze overleed in November 2014.
Maar mijn schoonzus heeft hem afgemaakt.
En nu ligt hij op het bed van onze dochter.

Zelf heb ik de laatste tijd mutsen gehaakt.

Ik heb er nu 30 gemaakt.

Deze zijn er nog, de anderen heb ik allemaal weggegeven

Er ligt nog wol voor 6 mutsen.

Dus ik heb nog wel iets te doen.

Druk met van alles en nog wat.

Met Daisy gaat het goed.

Ze heeft al minder last van verlatingsangst.

We genieten volop van haar.

Ze heeft al kennis gemaakt met de andere honden in de familie.

Dat ging goed.

Onze oudste dochter is jarig geweest.

Deze foto is genomen toen ze vijf jaar werd

en dat is veertig jaar geleden.

Wat gaat de tijd toch snel.
Zo'n foto roept herinneringen op.

We woonden toen in Rozenburg en hadden 3 kinderen.

Vlak na haar verjaardag verhuisden we naar 's Gravendeel.

Daar zijn onze drie jongste kinderen geboren.

We hebben daar achtendertig jaar gewoond.

Het was een heerlijke plek om kinderen te laten opgroeien.

In de natuur en met veel dieren in en om het huis.

De moestuin gaf ons volop groente en fruit.

Ik werkte graag in de tuin en verzorgde de dieren.

Maar nu wonen we in een klein dorp

en ook hier hebben we het naar onze zin.

Bob doet nu al het tuinwerk.

Aan de tuin moet veel gebeuren, die is vele jaren verwaarloosd.

Vorige week heeft Bob samen met onze oudste zoon

een beukenhaag geplant.

Op dit stukje tuin willen we fruitstruiken planten.

Want ons eigen fruit missen we toch wel.

Dan kan ik weer jam e.d. gaan maken.

Ik kreeg een pakket om oliebollen te maken.

Ik heb pas zaterdag oliebollen gebakken,

omdat we naar onze dochter in België gingen.

En daar zijn ze allemaal dol op oliebollen.

Die kennen ze niet in België, wel smoutebollen.

Maar dat is toch iets heel anders.

En tussen de bedrijven door ben ik bezig met mijn borduurwerk.

Vakje per week 2017.

Week 6 heb ik nog niet gedaan.

Ik kon het niet goed zien.

Maar nu het licht beter wordt, zal het wel lukken

Kringloopwinkel en lemon curd

Vrijdag zijn we naar de kringloopwinkel gegaan,

om wat spullen weg te brengen.

Maar toch even naar binnen, je weet maar nooit.....

Jawel een leuk oud kannetje.

Ik ben nu eenmaal dol op kannen.

Ook stond er deze mandoline.

De mijne zit waarschijnlijk nog ergens in een verhuisdoos.

Er lagen nog wat citroenen op de schaal.

Nu kon ik de citroenen makkelijk raspen.

En wat is dan lekkerder; dan lemon curd.

 Ik gebruikte het recept van Laura's bakery  klik

Veel ingrediënten zijn er niet voor nodig.
Boter, suiker, eieren en citroenen.

De eieren klutsen.

Alles au-bain-marie verwarmen.

Goed roeren tot de lemon card dik is.

En smullen maar...

En dat deden we dus.

Het ene potje is dan ook al bijna leeg.

We aten het in de yoghurt als toetje.