Het gaat weer beter

Vanmorgen ben ik in de tuin gaan zitten met mijn borduurwerken en een kopje groene-thee.
Eindelijk heb ik weer kunnen borduren. Omdat ik zo ziek was heb ik niet veel gedaan. Lupus is een nare "ziekte", die voor iedereen anders is. Het is een auto-imuum ziekte. Bij mij is pas vier jaar geleden de diagnose vast gesteld. Op dat moment kon ik niet meer lopen en mijn handen gebruiken. Dat was dus reuma door de Lupus veroorzaakt. Met medicijnen ging het gauw weer beter. Momenteel heb ik erg last van psoriasis. Mijn handen daar heb ik het meest last van en ik wil zo graag borduren....

Vorige week maandag ging ik voor licht-therapie naar het ziekenhuis. De bestraling duurde 20 seconden. Ik wist van de risico's, maar ik hoopte bij de 75 % te horen bij wie dat wel goed gaat. Maar ik was maandagavond al ziek. Dinsdag meteen aan de antibiotica. Komende week  weer naar de dermatoloog en maar eens horen wat er nu nog mogelijk is voor mij.

Deze morgen heb ik heerlijk gewerkt aan mijn Camille Jullien, want ik wil wel bijblijven.

Aan de Mary Wigham heb ik nog niet verder gewerkt. In het motief waar ik mee bezig ben, zit een fout. Dus eerst uitzoeken wat er niet klopt. Daar moet ik rustig de tijd voor nemen en dan komt het zeker goed.

En wat deed Bob? Die was vandaag heerlijk aan het werk in de tuin. Eerst de kruisbessen plukken en daarna maar weer eens de zaag in een boom. Die den zat hem al een hele tijd dwars. Daar moesten wat takken vanaf. Het leek daar wel een oerwoud, zo gegroeid is alles. Ik houd wel van schaduw, maar niet van een dicht gegroeide tuin.

Maar waar viel mijn oog op? Nog een oranje bloem, een lelie.